نای و نفیر

اگر کسی از دیگری به نیکی یاد کند، آن خیر و نیکی به وی باز می گردد. این بدان مانَد که کسی اطراف خانهٔ خود گلزار برپا کند. او هر بار که به این گلزار نگاه می کند خود را در بهشت می بیند. و اگر از بدی های کسی یاد کند بدان مانَد که در میان مار و کژدم و خار و خاشاک می توانیم در راه می رود! پس اکنون که می توانیم در باغ و گلزار باشیم چرا خود را به خارستان و مارستان افکنیم ؟! «برگرفته از بیانات مولانا در کتاب فیه مافیه».